عوامل موثر بر سفید کننده هیدروژن پراکسید چیست؟

عواملی مانند غلظت، دما، زمان و مقدار pH شرایط اصلی واکنش های شیمیایی هستند. در فرآیند بلیچینگ پراکسید هیدروژن، باید رابطه بین این عوامل مشخص شود تا فرآیندی منطقی شکل گیرد. بنابراین چه عواملی بر سفید شدن پراکسید هیدروژن تأثیر می گذارد؟

1. تمرکز

غلظت معقول مشخص شده برای بلیچینگ پراکسید هیدروژن باید بر اساس اصل دستیابی به درجه خاصی از سفیدی و حذف پوسته پنبه دانه و به حداقل رساندن آسیب فیبر باشد. این عمل ثابت کرده است که رابطه بین سفیدی پارچه و غلظت پراکسید هیدروژن متناسب نیست. هنگامی که از فرآیند بخارپز استفاده می شود، غلظت را می توان در 3-5 گرم در لیتر برای دستیابی به نیاز سفیدی خاصی کنترل کرد. هرچقدر هم غلظتش زیاد باشه سفیدی زیاد زیاد نمیشه و برعکس به راحتی به فیبر آسیب میزنه. بنابراین، غلظت فرآیند بخار معمولاً 3-5 گرم در لیتر است و پارچه نازک باید به طور مناسب کمتر باشد. تعیین خاص باید بر اساس تجهیزات مورد استفاده، روش سفید کردن، ضخامت پارچه، شرایط پوسته زدایی و شستشو و نسبت الکل باشد. به منظور کاهش آسیب به الیاف تا حد ممکن، غلظت زیر باید. برای به دست آوردن سفیدی بیشتر باید در آبشستگی اقداماتی انجام شود.

2. دما

دما رابطه مستقیمی با سرعت تجزیه پراکسید هیدروژن دارد. تحت شرایط غلظت و زمان معین، مصرف تجزیه پراکسید هیدروژن روی پارچه با افزایش دما افزایش می یابد. بنابراین با افزایش سرعت تجزیه هیدروژن پراکسید روی پارچه، اثر سفید کنندگی پارچه افزایش می یابد. وقتی دما به 90-100 درجه می‌رسد، پراکسید هیدروژن می‌تواند 90 درصد تجزیه شود و سفیدی بهتر است. اما زمانی که دما 60 درصد باشد، سرعت تجزیه تنها حدود 50 درصد است.

3. زمان

تعیین زمان سفید شدن پراکسید هیدروژن با دما مرتبط است. در صورت استفاده از روش بلیچینگ سرد، باید حدود 10 ساعت در دمای اتاق روی هم چیده شود، اما زمان سفید کردن بخار در دمای بالا را می توان تا حد زیادی کوتاه کرد. از اندازه گیری میزان مصرف پراکسید هیدروژن، بخار دادن به مدت 15 دقیقه به 70 درصد رسیده است، بخار دادن به مدت 45-60 دقیقه، میزان مصرف به 90 درصد رسیده است و تمایل به تعادل دارد. مشاهده می شود که زمان بخار دهی 45-60 دقیقه کافی است.

4. عامل قلیایی

در سفید کردن معمولی، مقدار pH مایع سفید کننده 10.5 ~ 11 است و افزودن شیشه آب نمی تواند الزامات را برآورده کند. بنابراین، یک عامل قلیایی باید برای تنظیم مقدار pH اضافه شود. عامل قلیایی که معمولا استفاده می شود سود سوزآور است و دوز آن 1-2 گرم در لیتر است. این یک فعال کننده است که می تواند باعث تجزیه پراکسید هیدروژن شود به طوری که پراکسید هیدروژن می تواند یون های پراکسید هیدروژن با اثر سفید کننده تولید کند. هنگامی که مقدار pH 10.5 تا 11 است، پراکسید هیدروژن با سرعت متوسط ​​تجزیه می شود تا به هدف سفید کردن برسد. با این حال، در فرآیندهای آبشستگی-سفیدکردن و فرآیندهای کوتاه یک حمام آبشستگی و سفید کردن، میزان سود سوزآور زیاد است. سود سوز آور نه تنها مقدار pH را تنظیم می کند، بلکه عملکردهای اندازه گیری و تمیز کردن را نیز دارد. این امر حمام سفید کننده را بسیار ناپایدار می کند و تجزیه پراکسید هیدروژن را تسریع می بخشد، که نه تنها پراکسید هیدروژن را هدر می دهد بلکه ممکن است باعث تخریب الیاف و شکنندگی پارچه شود. برای کنترل سرعت تجزیه پراکسید هیدروژن، همانطور که در بالا ذکر شد، لازم است یک تثبیت کننده مناسب برای تجزیه پراکسید هیدروژن با توجه به نیاز فرآیند اضافه شود و تعادل بین تجزیه و تثبیت حاصل شود که همان هیدروژن کنترل شده است. فرآیند بلیچینگ پراکسید با کمک تثبیت کننده ها. با استفاده از این فرآیند نه تنها می توان به سفیدی پارچه و اثر حذف ناخالصی بهتر دست یافت، بلکه آسیب بیشتری به الیاف وارد نمی کند.